Birçoğumuz için beklediğimiz gibi olmayan bir yerel seçim geçirdik. Sosyal medyada gördüğüm yazılan bolca umutsuz, çok azı umutlu yazılardan, "aklım almıyor " diye serzenişlerden, isyanlardan sonra Optimist Dergide gördüğüm bir yazı ile umutlandım.
Bu sene ülkemiz büyük bir değişim var; insanlar ilk defa "İtiraz etsen n'olacak, kimi kime şikayet ediyorsun" demiyor. Seçim sonuçlarına olan itirazlarda en çok bunu gözlemledik. Bu seçimin en büyük başarısı budur. Bu sene Gezi Parkı olaylarında başlayan tüm bu sürecin başarısı budur. Artık birlik olmayı, konuşmayı, tartışmayı öğrenen bir halk var; artık içine kapanık ülke sorunlarına dair fikirleri olup da susan insanlar konuşuyor- konuşmalı daha cesurca!
Ben tüm sistemden mutlu değilim, hiç bi partiden hiç bi politikacının yaklaşımından. Hala "izm"leri konuşuyoruz, görüşler, ideolijiler havada uçuşuyor. Saf insanı, insan haklarını, bilimi, ilerlemeyi konuşan bir politikacı görmedim ben bununla ilgili projeleri-fikirleri olan.
Meclisin hali ortada, sandalyeler havada, neye oy verdiğini bilmeden el kaldırıp indiren memurları seçiyoruz seçimlerde esasında. Gerçekten o meclisten çıkıp kaç vekil bölgesini ne sıklıkla ziyaret ediyor merak ediyorum.
Son seçimlerin acı yanı;"kim kazandı? kim kazandı?" diye soruyor olmamız, halk kazanmıyor bu sistem de o kesin! "Yarışan kim ne için?"diye soruyorum bu noktada.
Seçimlerde bizim de tavrımız TV yarışmasındaki en sevdiğimiz/ beğendiğimiz yeteneğin(!) seçilmesi için uğraş vermeye/umut etmeye benziyor. Klasik bi söz; "Takım tutar gibi parti tutuyoruz" Çok doğru bir klişe!
Bundandır ki hızla sosyal girişimcilik yükseliyor ülkemizde de, hızla STKlar gelişiyor. Halk kendi yöntemlerini arıyor. Biliyoruz ki bürokratik yöntemlerin hiç birinde çözüm yok.
Türk İnsanı Hep Bir Kurtarıcı Bekledi
Hangi görüşten olursa olsun Türk insanı hep bir kurtarıcının hayali ile yaşadı.
Öyle bi kurtarıcı yok, gelmeyecek! Bu zamana kadar gelenlerin de gökten indiğini pek sanmıyorum.
Bazen tek başımıza gücümüzün yetmeyeceğini anlayıp tüm bu politik işlerden, siyasetten sıyırabiliyoruz kendimizi ki öyle de mutlu değilim-değiliz.
Politikaya bulaşmayacak kadar zeki insanlar, aptallar tarafından yönetilerek cezalandırılır. -PlatonFarkındalığı yüksek, biraz vatanına topluma sorumluluğu olan her insan birşeyler değişsin istiyor.
Ve şükür ki artık taşın altına elimizi daha çok koyar olduk...
Beni daha da umutlandıran konuya gelelim;
"Crowdsourced politika" ile ilgili bir yazı gördüm. Ve aklımda ışıklar saçtı.
Nedir Crowdsourced Politika?
Halkın kendi içinden bir lider çıkarması ve yine halk desteği ile seçilmesi.
Avustralyanın Indi Bölgesi'nde bölge yönetiminden memnun olmayan halk düzenli toplantılar sonundan içlerinden birini seçiyorlar. Seçimlerde gönüllülerle kampanya yönetiyorlar. Burada önemli nokta; bu kişi hiçbir partiye mensup değil. Gönüllüler kendi düşündükleri çözümleri hayata geçirebilecek kişi için çalışıyorlar. Burada tamamen bir güven ağı var, birlikte düşündüler-konuştular bu çözümleri. Tamamen bi hesap sorulabilirlik var.
Avustralya da bir de bununla ilgili vakıf var: New Democracy Foundation
Vakfın Sloganı:
DAHA İYİ POLİTİKACILARA DEĞİL; DAHA İYİ BİR SİSTEME İHTİYACIMIZ VAR!
ÇARE CROWDSOURCED!
Sorunlarımız konuşulsun istiyoruz, partilerin laf dalaşlarını seyretmek istemiyoruz. Yapılacak çok iş var! Düşünen, çözüm üreten çok insana ihtiyaç var.
Gezi Parkı'ndan en büyük umudumuz yeni bir liderin çıkmasıydı. Yeni bir lider neden yaratamadık diye sorduk kendimize.
Aslında bu konuda baya yol katettik; sorunlarımızı parklarda yapılan forumlarda dile getirdik -düzenli toplantılar aşaması.
Ee bundan sonrası neden olmasın ki?
Geleceğin Politika-Meclis Modeli:
Gelecekte artık bugünkü anlamında partiler olmayacak. Bölge bölge çalışma grupları olacak. Öncelikli kendi yerelinden sorumlu olan gruplar yerinde inceleme ve araştırma yapacak. Bu çalışma grupları belli alanlarda uzmanlaşacak gruptaki kişilerin yetkinliklerine göre.Kendi içlerinde yapılan yerinde çalışmalardan sonra mecliste sunulup; fikirler alınacak. Burada bir oylama(ret -onay) yapılmayacak. İyileştirmeler yapılacak. Gruplar uzmanlıklarına göre birlikte çalışacak. İdeolojiler tabanlı değil sadece çözüm odaklı bir çalışma biçimi ile ancak ülke ilerleyecek.
-Aynı fikirde olupta sırf karşı görüşle aynı fikirde olmamak için fikrinden vazgeçen politikacılarımız,vekillerimiz(!) var yazık ki.
Düşünün ki bir haftasonu katıldığınız bir workshoptan ne fikirler ne çözümler çıkıyor; benzer format mecliste olsa kim bilir hergün nasıl ilerlerdik....
